mysliii

Nie potrafiłam wyobrazić sobie życia bez niego. Być może dlatego, że podświadomie wiedziałam, że bez niego życie się skończy. bo czy można nazwać życiem taką wegetację jak moja? Czym jestem? co ze mnie zostało? Mażenia o byciu przy nim do samego końca istnienia, wspólny dom i dzieci, przy kimś kogo kocham... To wszystko zniknęło. Nie ma już marzeń... Odeszły.... On je zabrał wraz ze sobą

Nie potrafię już marzyć. Nie chcę mieć dzieći, nie widzę ich, nie potrafię już myśleć w ten sposób, nie widzę siebie u niczyjego boku. Zanim się pojawił mój świat wypełniony był kolorowymi marzeniami, pragnieniami... Przy nim stawały się rzeczywistością...

Teraz jedyne o czym marzę, to by obudzić się któregoś dnia, w momencie, w którym czas się dla mnie zatrzymał... 29 stycznia 2010... zobaczyć jego, leżącego obok... i jedenaście godzin później zachować się inaczej... ;(

NIe wiem, w którym momencie popełniłam błąd. Kochałam go i kocham nadal. wybaczyłam wszystkie słowa, które kierował do mnie zadając ból. I boli nadal. Satarm się walczyć o swoje życie. Ale czym ono jest? Nie odzywam się, milczę. W pracy od rana staram się udawać, że wszystko jest w porządku jednak z wybiciem godziny końca pracy nie mam nic. Nie mam przyjaciółki, z którą mogłabym poplotkować, nie mam powodów do uśmiechu, godziny płyną w zaskakująco wolnym tempie. A gdy wybija godzina udania się do snu, staram się zasnąć. I nie mogę a gdy sie uda, pojawia się on. Nie radzę sobie z własnym życiem. Nie widze już przyszłośći. Tylko szarą teraźniejszość niezwykłej Kobiety... Bo wiem, że jestem niezwykła, tylko w złym miejscu. Na dnie.

Z jednej strony czuję nienawiść, z drugiej stoi silny ból i żal...

"Co przyniesie los ? Czy zostanie już tylko żal ? Gdy zabierze więcej niż mi dał…"

Tyle we mnie nienawiści jest... Ale nie potrafię nienawidzieć Jego.. Nienawidzę wszystkich w okół. Nie potrafię przestać myśleć, pochować po szufladach pamięci wszystkich chwil, które były... Ja go kocham nadal... On mnie nienawidzi... A jego nienawiść skierowana w moja stronę tak bardzo boli... Tak nagle, z dnia na dzien... Może gdybym wiedziała dlaczego, było by mi łatwiej... Ale nie wiem, a on zamiast powiedzieć rani, nie tłumaczy, milczy, a jak już się odezwie jego słowa pełne nienawiści, pełne chamstwa i arogancji zadają kolejne ciosy w otwarte rany... ;(

Znowu nie radzę sobie z bólem.

PIEPRZĘ CIĘ ŻYCIE

Myślałam, że zaczynam sobie radzić zze wszstkim, ale nie.. Jakby to było, gdyby u mnie w końcu znowu było ok, ale tak naprawde ok, a nie teoretycznie i z boku... K. milczy jak zaklęty. Gorzej... zablokował na gg. Nie rozumiem dlaczego, przecież milczałam, nie odzywałam się do niego tak długo. Uczynił to jakiś czas temu... Moja reakcja- oczywiście poleciały łzy. Pojąć nie mogę co się dzieje. Nie ogarniam tego. Nigdy nie dał mi powodów bym mogła spodziewać sie po nim takiego zachowania. Koszmary nawiedzają mnie co noc. Co noc on jest. Jego słowa z ostatniej soboty, tak oschłe tak suche i tak nie miłe wręcz zabijają mnie z każdą myślą o nich. Nie pogodziłam się jeszcze z tym... z tym, że go nie mam... Tylko jakoś dziwnie jest... bo to nie mój K. Co się stało? Dlaczego nie potrafię zrozumieć tego wszystkiego. Zawsze coś ma swoją przyczynę a ja jej po prostu nie dostrzegam. Nigdy nie powiedziałam na niego złego słowa, nigdy źle się do niego nie odezwałam. Zawsze odnosiłam się do niego z szacunkiem a teraz.. każde jego słowo do mnie jest pełne jadu i nienawiści... Co ja takiego zrobiłam? Przecież dałam tyle miłości...

:( taka jestem złamana, po przeczytaniu tego po długiej kąpieli... po prostu zalałam się łzami. złamana jestem, tak! staram się wierzyć w to wszystko co piszę, co piszesz Ty! i wierze, ale wiara ustepuje w momentach osamotnienia, wtedy pojawia sie strach i lek...i rozpacz...
21:49:56
w piatek powiedzialam mu przez telefon ze go nienawidze, powiedzialam to przez łzy,... słyszałam potem jego głos, był smutny, ale od piatku teoretycznie nie mam z nim kontaktu...

21:50:19
teoretycznie... bo od piatku co wieczor tak jak nigdy wczesniej, pojawia mi sie w snach...
21:51:01
sni mi sie co noc... co noc budze sie spocona, zalana otem i łzami... staram sie jak moge wplatac w codzienność, udawac ze wszystko jest ok, zajmowac sprawami ważnymi, walczyć o siebie i swoje zycie...
21:52:05
ale gdy przychodzi wieczor, łykam tabletki uspokajajace, taletki nasenne, pije melise i zasypiam by obudzic sie po trzech godzinach zalana potem i łzami i nie spac do nastepnego wieczora, starajac sie oddzielac sen od rzeczywistosci...
21:52:16
mecze sie strasznie by nie napisac, by nie zadzwnoic
21:53:01
sukces, usunełam go z listy gg i zastrzegłam numer rzed nieznajomymi... ale co to za sukces, skoro co chwile numer ten wklepuje w klawiature i co 10 min sprawdzam czy jest....
21:53:14
boje sie, ze w koncu wymiekne,... ale staram sie
21:53:20
staram sie jak moge byc twarda
21:53:34
i staram sie jak moge wygrac ta walkewe
21:53:46
walke o zycie... o sama siebe..
21:53:48
dziekuje:*

Całował inną...

Wszystko się skończyło. Nie już nadzieji, maleńka, która jeszcze ostatnimi siłami się tliła, upadła. Wszystko co miałam zostało ze mnie wyssane. Uleciały marzenia. Świat stał się szary, ludzie obojętni. Życie stało się obojętne. Pozostały wspomnienia, na których myśli zadają kolejne ciosy. Moja dusza jest pełna ran i pojawiają się kolejne. Jest z inną. Po dwóch tygodniach zapomniał o wszystkim. Inną całuje swoimi ustami, dotyka swoimi rękoma... Ja już nawet nie jestem wspomnieniem...Wymazał mnie i wykreślił ze swojego świata. I chociaż zapewniał, że nie chce mieć i nie będzie miał nikogo przez długi czas... Teraz jest z inną... Takiego bólu jaki czuję nie da się opisać.. Panuje we mnie taka ogromna nicość... Pustka...